انسجام سازمانی و شناسایی دست اندرکاران کلیدی در مدیریت پایدار سرزمین (منطقه مورد مطالعه: شهرستان محلات- استان مرکزی)

مدیریت پایدار سرزمین در ایران از یک ساختار سلسله مراتبی تبعیت می­کند که دارای مقیاس­های متفاوتی در سطوح مختلف می­باشد. در هر سطح دست اندرکاران مختلفی نقش­آفرین می­باشند که از یک سو با تشکلها و سازمان­های هم­مقیاس خود و از طرفی با سایر دست ­اندرکاران سازمانی در سایر سطوح مرتبطند. در راستای  دستیابی به مدیریت پایدار منابع آب و خاک در عرصه­های طبیعی مشارکت کلیه دست اندرکاران سازمانی ضروریست و همچنین موفقیت مدیریت جامع وابسته به میزان انسجام سازمانی است. این تحقیق  از دستاوردهای  پروژه الگوی ایرانی مشارکت و توانمندسازی جوامع محلی با رویکرد شبکه های اجتماعی است که به تحلیل انسجام سازمانی و شناسایی دست اندرکاران کلیدی در مدیریت پایدار سرزمین در شهرستان محلات استان مرکزی پرداخته است. پس از کشف مشکلات پیش روی توسعه پایدار روستایی و تعیین نیازسنجی مشارکتی  به منظور برنامه­ریزی مشارکتی و اجرای سیاست­ها در چشم­انداز 5 ساله، کارگاه­های مشارکتی برای دست اندرکاران سازمانی در سطح شهرستان برگزار گردید. در این راستا پیوندهای تبادل اطلاعات و همکاری در بین دست اندرکاران سازمانی با استفاده از شاخص­های کمی سطح کلان شبکه بررسی و سرمایه سازمانی میان دست اندرکاران طی دو مرحله قبل و بعد از تدوین سند چشم­انداز سنجش گردید. نتایج نشان از آن داشت که میزان انسجام سازمانی و شاخص دوسویگی پیوند­ها طی دو مرحله پایش از شرایط متوسط به شرایط زیاد ارتقا و همچنین طی این دو مرحله از میزان تمرکز در تصمیم­گیری کاسته شده است. این نتایج بر تقویت روابط برون بخشی در راستای مدیریت جامع سرزمین و توسعه پایدار محلی و کاهش تمرکز در تصمیم­گیری و برنامه­ریزی در راستای تحقق توسعه پایدار تاکید می­نماید.